Sun4Kids

Druipend van de regen komen we een bar binnen waar de waard enthousiast op ons afkomt en vraagt waar ons paard is. Wij maken hem duidelijk dat hij in het parkje verderop staat. We hebben nauwelijks onze rugzakken neergezet als hij ons wenkt om mee te komen. We lopen, door een gangetje, achter hem aan en komen in een werkplaats waar hij trots een rijtuig laat zien die hij aan het opknappen is. Ook staat er een mooie auto. Wauw. Superleuk. Wij vragen hem waar de Refuge is omdat we graag droog willen slapen. Zijn dochter belt hiervoor naar de gemeente en we hebben de hele middag moeten wachten op het antwoord ‘nee, dat is niet mogelijk’. Vervelend maar gelukkig heeft de waard een oplossing. Hij heeft een stal met 3 Arabische volbloeds. Daar kunnen zowel Honoré als wij de nacht doorbrengen…nou ja wij hebben toch maar de tent opgezet ̌

In Mont-Ral is een bakker, dus ik wip naar binnen om brood te halen. Honoré heeft ook zin in wat lekkers en gaat zelf op zoek …….in de prullenbak!

Soms heeft hij meer geluk en komt iemand hem een wortel brengen. In dit geval een Zwitser die zelf graag ooit zo’n tocht had willen maken. Ter compensatie gaat hij nu op de foto met Honoré (en Pascal).

De gr7 was te moeilijk voor Honoré dus rechtsomkeer. Er zit niets anders op dan via de asfaltweg verder te lopen richting Mont-Ral. Het is kilometerslang de witte streep volgen maar toch zijn er weer leuke verrassingen zoals het plotseling opduiken van de kustlijn.
Mocht je van orchideeën houden dan is het hier een waar paradijs. Volgens een kenner die we spraken zijn er meer dan 100 soorten te vinden. Fijne dag !!

Na de middagpauze lopen we richting Porrera, een plaatsje dat ingeklemd ligt tussen de bergen. De paden zijn slecht onderhouden waardoor we er pas tegen achten aankomen. Dit dorp heeft een bepaalde grandeur met zijn grote panden, de vele wijnhuizen en moorse invloeden. Hoe iets kan veranderen zagen we later in de bar…de rivier toen en een foto van nu.

Lees het onderstaande krantenartikeltje en realiseer je dat alle kleine beetjes samen een heleboel worden.

Laten wij Hetty en Pascal steunen door allemaal € 2,19 over te maken op : S2T inzake SUN4KIDS NL76 RABO 0336321937 (Geef.nl accepteert geen kleine bedragen) Ik heb het al gedaan ?? en ik houd de stand bij!

Weg vluchtend van de kersenboer, zie ik een Jeep (voor de kenners: Defender). Het raampje gaat open en de man achter het stuur vraagt of we elkaar kennen van een paar jaar geleden. Nee, ik ken hem niet. Als blijkt dat ik uit Nederland kom, moet hij lachen want, alhoewel van Poolse afkomst, komt ook hij uit Nederland. Ik vertel hem waarom we met een muilezel lopen en hij nodigt ons daarop uit op zijn finca, die een kilometer verderop ligt. Dat zou mooi zijn voor de nacht. We lopen snel de berg op en zien het huis dat op een terrasvormig terrein ligt, dat er er gezellig uit ziet met allerlei zitjes en een zwembad. We mogen een plekje uitzoeken voor onze tent en voor Honoré is er genoeg te eten. Er wordt koffie en thee gezet en niet veel later verschijnt ook wijn en eten. Een enorme gastvrijheid, compensatie na de kersenboer ?

Meer weten over de finca: zie https://www.airbnb.nl/rooms/17875953

We liepen al een heel lange tijd op de Via Verde, een oude spoorweg, inclusief tunnels, die omgetoverd is tot fietsroute. Eindelijk kwam er een weggetje linksaf. Beneden aan het pad konden we overnachten. Er waren kleine vliegjes, klein en zwart met veel zin in vlees. Zij bijten gewoon kleine hapjes uit je lijf. Hun aantal groeide schrikbarend snel. Rondom Honoré vlogen er duizenden. Zo snel mogelijk de tent opgezet en onszelf daarin opgesloten. De volgende dag zijn we bij de apotheek binnen gelopen om een kalmerende zalf te kopen voor de gezwollen ogen en ledematen die we hadden opgelopen. Daar hoorden we dat de musquito negro dit jaar een plaag is…

PERMACULTUUR BIJ ALDOVER

Tot mijn verbazing zie ik een bord ‘Permacultura Penyaflor’ bij een huis in een amandelboomgaard. Ik loop nieuwsgierig verder. Ik vind de eigenaren Josep en Céline en het blijkt dat zij het terrein vier jaar geleden hebben gekocht om er met permacultuur te gaan werken, iets wat ook in Catalonië in opmars is. Ze houden regelmatig bijeenkomsten met mensen uit de buurt om ervaringen uit te wisselen en cursussen te volgen. Met een aantal families in de directe omgeving organiseert Céline een maandelijks samenwerkdag; nu eens bij de een dan weer bij de ander. Plezierig en functioneel tegelijk. We kunnen de nacht blijven bij deze aardige mensen. Met een zak gedroogde appeltjes trekken we de volgende ochtend verder. En zo rijgt onze tocht een ketting van mooie ontmoetingen.

https://www.facebook.com/penyaflorpermacultura/

Vandaag hebben we kilometers langs een leeg kanaal gelopen. Bizar.

Het kanaal van Xerta naar Senia stamt uit de tijd van Franco. Tien jaar geleden is het kanaal, met behulp van geld van de Europese gemeenschap, volledig gerenoveerd. Er is veel geld in gepompt maar geen water. Laatst heeft men alle ‘omwonenden’ gevraagd of zij water wensten. Natuurlijk wil iedereen in dit droge gebied water voor hun akkers. Een kleinigheidje nog…of men dan wel € 3000,- per jaar per hectare wil neertellen. Voor de kleine ondernemers hier, die al met moeite het hoofd boven water kunnen houden, is dit helaas niet op te brengen!

Ps als je goed kijkt zie je Pascal en Honoré linksboven op de foto.

Reeën zien we regelmatig, aan schorpioenen raak ik al gewend, een wilde kat is tot daar aan toe, maar een everzwijn dat pal voor ons het pad oversteekt is weer wat anders. Ik ben niet de enige die schrikt. Kennelijk schrok een groepje steenbokken van onze komst; en met hun vlucht deden zij ons weer schrikken. Maar dit vosje kwam rustig even kijken toen we bij een refuge aankwamen.

https://www.geef.nl/nl/actie/hetty-en-pascal-lopen-voor-onderwijsproject-sun-4-kids/donateurs