Druipend van de regen komen we een bar binnen waar de waard enthousiast op ons afkomt en vraagt waar ons paard is. Wij maken hem duidelijk dat hij in het parkje verderop staat. We hebben nauwelijks onze rugzakken neergezet als hij ons wenkt om mee te komen. We lopen, door een gangetje, achter hem aan en komen in een werkplaats waar hij trots een rijtuig laat zien die hij aan het opknappen is. Ook staat er een mooie auto. Wauw. Superleuk. Wij vragen hem waar de Refuge is omdat we graag droog willen slapen. Zijn dochter belt hiervoor naar de gemeente en we hebben de hele middag moeten wachten op het antwoord ‘nee, dat is niet mogelijk’. Vervelend maar gelukkig heeft de waard een oplossing. Hij heeft een stal met 3 Arabische volbloeds. Daar kunnen zowel Honoré als wij de nacht doorbrengen…nou ja wij hebben toch maar de tent opgezet ̌



